‘Wow, wat geweldig dat dat kan’ denk ik als ik bovenstaande foto bekijk die een vriend mij net heeft toegestuurd. ‘Nogal duidelijk met wie ik me graag wil identificeren’. Na mijn eerste enthousiasme over wat er al niet mogelijk is voor oudere vrouwen van nu, begin ik toch een paar kanttekeningen te plaatsen. Die deel ik graag met je en ik ben benieuwd hoe jij daarover denkt.
Want dit is wel een erg beperkte én stereotype keuze. Bovendien heb ik de pest aan fitness(apparaten). Welk ideaalbeeld wordt hier eigenlijk voorgespiegeld en wat zegt dat over onze relatie met ouder worden? Moeten wij ons echt vanaf ons vijftigste (maar liefst natuurlijk al heel lang daarvoor) dagelijks in het zweet werken onder leiding van een op maat gemaakt fitnessprogramma, compleet met voedingsadviezen en supplementen, zodat we er op ons 75ste nog uitzien als een goed getrainde 40-jarige?
Natuurlijk niks op tegen, als dat echt is wat je graag wilt doen in je derde levensfase. Maar sinds ik me verdiep in bewust ouder worden en het potentieel voor mijn latere levensjaren, ben ik me gaan realiseren, dat dat iets heel anders is dan proberen eeuwig jong te blijven. Er zo lang mogelijk zo jong mogelijk uit te zien. Zoals Mick Jagger die op zijn zeventigste nog net zo over het podium paradeert als pakweg 40 jaar geleden, of Tina Turner die op die leeftijd nog steeds in een minirok haar sexy benen showt. Begrijp me goed, ik vind het prachtig dat dat mogelijk is en bewonder hen dat ze dat met hard werken voor elkaar hebben gekregen. Maar het zijn niet noodzakelijk voorbeelden van bewust ouder worden. Zij kunnen evengoed rolmodellen worden die het streven naar eeuwige jeugd in onze samenleving nog verder versterken (‘Alleen wie jong is, is waardevol, telt mee’).
Er is mijn inziens een (subtiel) verschil tussen het streven naar eeuwig jong blijven enerzijds en het potentieel van je latere levensjaren aanboren anderzijds. Bij dat laatste hoort ook het omarmen van de realiteit van het verouderingsproces, al laat je je daardoor niet weerhouden om je talenten in te zetten, je gaven uit te delen en van het leven te genieten. Je kunt wél eeuwig jong van geest blijven, in de zin van nieuwsgierig en open, altijd blijven leren. Zodat je soepel en flexibel kunt blijven bewegen met de stroom van het leven. Om dat te kunnen is er vaak wel eerst wat werk te verzetten, zoals afscheid nemen van oude identiteiten of rollen, of afrekenen met onverwerkt verdriet of pijn. Oude lagen afschudden. Dat schept ruimte voor nieuwe ervaringen en ideeën. Vervolgens kun je dan juist met nieuwe vitaliteit je leven oppakken. En het heerlijke van de derde (en vierde) levensfase is nu juist , dat je niet meer zo nodig hoeft te voldoen aan stereotype beelden. Als jij in je eigen kracht bent gegroeid, in wie jij echt bent, dan mag het er ook heel verschillend uitzien. Juist de veelkleurigheid maakt het leven –en je latere jaren- boeiend en de moeite waard. En dan is het ook prima dat sommigen er nog behoorlijk jong uitzien en anderen wat ouder, So what? Het gaat erom je spirit, je levenslust en je gaven te geven…